கடைசியா போட்டு பார்த்தது

• 5 புள்ளி சிலரும், கால் செண்டரில் ஒரு இரவும்.
• சென்னை புத்தக கண்காட்சி.
• Oh boy what a tiger and the vice versa
• இடைவெளி
• மூன்று நிகழ்ச்சிகளும் ஒரு ஹைக்கூவும் (அ) இதுவா ஹைக...
• நாங்க நாலு பேர். ஹைதராபாத்ல எங்களுக்கு பயமே கிடையாது
• கண்ணாடி போட்ட கதை
• காலக்கலவை
• என்ன சொல்லி என்னை சொல்ல... காதல் என்னை கையால் தள்ள
• பரிசோதனை எலிகள்

பழைய கண்ணாடிகள்

• July 2005
• August 2005
• September 2005
• December 2005
• January 2006
• February 2006
• March 2006
• April 2006
• May 2006
• July 2006
• August 2006
• September 2006
• October 2006

மத்தவங்க கண்ணாடி

Click here to view My English Blog

• தமிழ்சசி
• தருமி
• மதி கந்தசாமி
• கைபுள்ள
• வாய்ஸ் ஆன் விங்ஸ்
• கீத்துகொட்டாய்
• இளவஞ்சி

If you have problems in viewing this page try this, in the menu bar goto View>encoding>select Unicode(UTF-8)

ரங் தே பசந்தி - விமர்சனம்

குட்டி குட்டி டிரஸ் போட்ட பொண்ணு, பாஸ்ட் கார்ஸ், ஏழைகளே இல்லாத ஹிந்தி சினிமாவுல திடிர் திடிர்ன்னு ஒரு நல்ல படம் வந்துடும்.
40 வயசு அமிர்கான் காலேஜ் பையனா நடித்து, ராகேஷ் ஒம் ப்ரகாஷ் மெஹரா இயக்கத்தில் வந்து இருக்கும் ரங் தே பசந்தி அப்படி ஒரு படம்

கதையை அதிகம் சொல்ல வேண்டாம்.
இந்த காலத்து பசங்க. பீர், டிஸ்கோன்னு ஊர் சுத்தறவுங்க. நாடு, பொறுப்பு, சுதந்திரம் இதெல்லாம் கிலோ எவ்வளவு என்பாங்க. படத்துல வர ஒரு வசனம் மாதிரி - "ஸ்ம்ஸ் ஜேனரேஷன், 4 வரிக்கு மேல பேசுனா Lecture". இவங்க சுதந்திர போராளிகளை பற்றிய ஒரு Docu-Drama நடிக்க நேருது. முதலில் அதோட ஒன்ற மறுக்கிறார்கள். மெதுவாய், கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் அவர்களுக்குள் இந்த உணர்வுகள் ஊற துவங்குது. திடிர்ன்னு நடக்குற ஒரு விபத்தால் இந்த உணர்வுகள் வெடித்து கிளம்ப, என்ன ஆகுது என்பது தான் கதை.

திரைக்கதை படத்தோட மிகப்பெரிய ப்ளஸ். சுதந்திர போரளிகளையும்-சமகால இளைஞர்கள் மீதும் மாறி மாறி பயனிக்கும் கதை. இரு வேறு காலகட்டதிற்கும் இடையிலான டிரான்சிஷன் கையாளுவது அவ்வளவு சுலபமில்லை. ஆரம்பத்தில் சறுக்கினாலும் கமலேஷ் பாண்டே நல்லாவே செய்திருக்கார். இரு கால கட்டதின் நரேஷனும் ஒன்றிப்போவது அழகு. இரு குழுக்களும் மனசால் ஒன்றிப்போன பின் திரையிலும் ஒன்றுவது பாரட்டப்பட வேண்டியது (மெஹராவுக்கு தானே?).
அது மட்டுமின்றி கதைக்கு தேவையில்லாமல் ஒரு காட்சியும் இல்லை. கதையின் கடைசியில் பயன்படுத்தபடும் கேரக்டர்கள் கூட முதல் 20 நிமிடத்திற்குள் அறிமுக படுத்தப்படுகிறார்கள்.

சுதந்திரம் மட்டுமல்ல சமகால பிரச்சனைகளை களையவும் இந்த நாடு தம் மக்களை எதிர்பார்க்கிறது, இதை நாம் தான் செய்யனும் என்ற வரையில் கதைக்களத்தை தேர்ந்து எடுத்திருப்பது உன்மையான முயற்சி. அதுவும் MiG Crash, ராணுவ தளவாட ஊழல், காவிக்காரர்களின் நியோ நாசியிசம் என மிக சமீப கால உதாரணங்கள் கதைக்கு வலு சேர்கின்றன. (சம்பந்தபட்டவர்கள் ஏதும் சொல்லவில்லையா?)

பரசூனின் வசனுமும் பாடல்களும் திரைக்கதைக்கு நல்ல சப்போர்ட். ரஹ்மான் இசையில் பாடல்கள் ஏற்கனவே ஹிட். 'ரங் தே பசந்தி' பாட்டு இன்னும் நிறைய நாள் பார்டிகளில் ஆடப்பெறும்.

கதையின் போக்கில் உறுத்தாமல் செல்லும் கேமரா டில்லியின் அழகை அள்ளி கொடுக்கிறது. வேகத்தை, இருட்டை, ப்ளாஷ்பேக்கையும் அற்புதமாய் கையாளுகிறார் பினோத் ப்ரதான்.

அமிர்கான் நம்ம ஊரு சித்தார்த்க்கு இனையா மஜா செய்யறார். அச்சரியமான இளமை. அவ்வளவு பெரிய ஸ்டார் இருந்தும் கதையை அவர் மேல் மட்டும் ஏற்றி வைக்காமல் அவரை ஒரு கேரக்டராக பாவித்திருப்பது நல்ல முதற்படி.அதே போல மற்றவர்களும் தமக்கு கிடைத்த வாய்ப்பை நழுவவிடாமல் பயன்படுத்தி இருக்கிறார்கள்.

சில குறைகளும் இருக்கதான் செய்கின்றன.
ஆரம்பத்தில் கோர்வையில்லாமல் சேரும் இருவேறு காலகட்டங்கள் தினிக்கபட்டதாய் தோன்றுகிறது. நடிப்பதில் அதுவும் சுதந்திர தியாகிகளாய் நடிப்பதில் சுத்தமாய் விருப்பம் இல்லாத இந்த இளைஞர்கள் தான் தமக்கு தேவை என டாகுமெண்ட்ரி இயக்குனர் முடிவு செய்தமைக்கான காரணத்தை தெளிவாய் சொல்லியிருக்கலாம். படத்தோட உச்சகட்டம், உன்மையாகவே 'உச்சகட்டமாய்' ஏனோ இல்லை. கிளைமாக்ஸ் இழுக்கபடாமல் இருந்திருக்கலாம், இல்லை கதையை முன்னடியே முடித்திருக்கலாம். கதாசிரியரின் கருத்துக்களை சொல்லவதற்காக் இழுத்தது போலிருக்கு. கேட்பதற்கு நன்றாயிருந்தாலும் கடைசியில் வரும் 'ரூபாரூ' பாட்டு ஒரு பெரிய ஸ்பீட் ப்ரேக்கர்.

இவ்வளவு தேளிவாய் கதை சொன்னவரு, கடைசியில 'டைரக்டோரியல் டச்' ஏன் வைத்தாரோ? ('இன்னைக்கு ஒரு விதை விதைத்தால் நாளைக்கு நிறைய் முளைக்கும்')

இது போன்ற சிறு குறைகளை தவிர்த்து பார்த்தால் 'ரங் தே பசந்தி' வரவேற்க பட வேண்டிய ஒரு நல்ல படம். பெரு நகரங்களிலும்,மல்டிப்ளெக்ஸ்களிலும் நன்றாய் ஓடினாலும் பெருவாரியான 'பொழுது போக்க' வரும் ரசிகர்களை கவுருமா என்பது சந்தேகம். UTVயின் மார்கெடிங் 'aggressive'ஆக இருக்கிறது. படம் ஓடினால் இது போல வளமான கதைகள் எடுக்க மற்றவர்களும் முன்வருவர். காத்திருப்போம்.

மூக்குக்கண்ணாடி

இந்த உலகத்தை என்னோட கண்ணாடி வழியா பார்க்க வாங்க. சில சமயம் கூளிங் கிளாஸ், சில சமயம் ரீடிங் கிளாஸ், சில நேரம் தாத்தவோட சோடாபுட்டி, சில நேரம் திருவிழா ப்ளாஸ்டிக் கண்ணாடின்னு ஒரு கலவையான பதிவு

கண்ணாடிக்கு பின்னாடி

பிறந்து வளர்ந்தது சென்னை. 2 வருடம் ஹைதராபாதில் மாட்லாடி'விட்டு இப்போழுது அமெரிக்காவில்...
சாப்ட்வேர்- தொழில். சினிமா, புத்தகம்,எழுத்து - ஆர்வம்
இன்னும் தெரியனுமா?

Layout & Graphics by Nandha

Hit Counter